Żywa pamięć jest podstawą nowego kształtu kwatery. Na Cmentarzu Altglienicke pochowano zamordowanych w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen, Buchenwaldzie i Dachau oraz pacjentów uśmierconych w nazistowskich ośrodkach zagłady usytuowanych w miejscowościach Hartheim, Bernburg, Grafeneck, Brandenburg i Hadamar, a także ofiary egzekucji w więzieniu Plötzensee.
W centrum projektu znajdują się nazwiska ofiar nazistowskiej przemocy. Poszukujemy ludzi, którzy swoim charakterem pisma osobiście przyczynią się do utrwalenia nazwisk zmarłych, dat ich urodzenia i śmierci. To najważniejsza część projektu renowacji miejsca pamięci.
Wybraliśmy tę formę ekspozycji danych indywidualnych osób, ponieważ wychodzimy z założenia, iż pamięć i pamiętanie budują ludzie żyjący współcześnie. Forma artystyczno-architektoniczna ma za zadanie nie tylko przekaz informacji i stworzenie miejsca, w którym można będzie wspominać zmarłych. Chcemy ponadto umożliwić aktywną reakcję na zbrodnie reżimu narodowosocjalistycznego, których dokonano za przyzwoleniem społecznym. Jak w przypadku wielu innych miejsc pamięci, renowację kwatery w Altglienicke zainicjowali zaangażowani mieszkańcy. Chcemy trwale wyeksponować ten aspekt obywatelskiej partycypacji.
Na temat losów poszczególnych ofiar wiadomo zazwyczaj niewiele – znamy imiona i nazwiska, daty i miejsce narodzin, daty i miejsce śmierci, niekiedy zawód. Z takimi informacjami zetkną się żyjący. Często pewne są jedynie daty narodzin i śmierci, pozostałe wiadomości pochodzą z notatek sprawców i służyły m.in. do zatuszowania faktów, stąd nie zostaną umieszczone w miejscu pamięci. Ograniczymy się do nazwisk, daty urodzin i śmierci, połyskujących na płycie z zielonego szkła.